W centrum obrazu widzimy postać. Jej sylwetka została osadzona w prześwicie pomiędzy dwoma wielobarwnymi prostokątami sugerującymi krajobraz. Nieruchoma (pozbawiona rąk) przywodzi na myśl stan zawieszenia.
Domyślamy sie, że jest kobietą. Trudno określić w którą stronę patrzy. Nie widzimy oczu, możemy przypuszczać, że jest odwrócona plecami do widza, jednak bardziej prawdopodobne jest, że patrzy nam prosto w oczy. Taką interpretację sugeruje umieszczone na niebie za jej głową koło. Jest różowe, obwiedzione cienkim nieregularnym brązowym konturem. Wygląda jak różowa aureola. Może się wydawać, że koło rzuca cień. A może to nie cień, lecz przybywający księżyc? Jeśli koło jest słońcem, to jak zinterpretować to połączenie słońca i księżyca?
Zastanawia nie tylko to połączenie. Z prawej strony obrazu (lewa strona kobiety, która patrzy na nas) dzieją się dziwne rzeczy. Widzimy wspomniany wcześniej księżyc, a na wysokości jej ramion pojawia się poziomy pas, który łączy sylwetkę z prostokątem (krajobrazem). Pas sprawia wrażenie skrzydła, albo jest przedłużeniem fioletowej grani. Nieco niżej z tej samej strony z prostokąta wyrywa się plama, czerwone półkole, które wygląda jak jęzor. Jego kolista krawędź jest przedłużeniem grzbietu góry (jeśli założymy, że kolor różowy to górskie pasmo). Poniżej "jęzora" widzimy jakiś niewielki skrawek błękitu. Na dole obrazu pojawia się plama, która sugeruje wodę: morze, Jezioro. Trudno powiedzieć. Kobieta stoi na krawędzi obrazu. Jej suknię przecina pas w kolorze ciemnego brązu, który stanowi podstawę całej kompozycji. Wydaj się być ziemią, a może Ziemią.
Obraz jest utrzymany chłodnej tonacji. Dominuje kolor niebieski, a właściwie jego turkusowy odcień. Z chłodną niebieskością konkuruje pogodny, ciepły róż rozlokowany w rożnych partiach obrazu. W jednych udaje łąkę, w innych staje się chmurami. Na sukni jest po prostu różowym kolorem. Różowy kolor aureoli może podkreślać duchową naturę postaci, symbolizować jej wewnętrzną siłę i mądrość, sugeruje obecność jakiejś siły wyższej, energii nie z tego świata.
Różowe koło przywodzi na myśl zachodzące słońce. Pochodna tych dwu barw, kolor fioletowy pełni role zwornika, a żółte i białe akcenty wprowadzają dobry nastrój, lub przeciwnie, jako nieregularne plamy burzą spokój tej sceny. Zwłaszcza kiedy na niebie dostrzegamy skierowane w stronę głowy kobiety, ciemne, obłe formy. Nie wiemy czym są, co znaczą. Sami musimy to poczuć, wybrać odpowiedź z wielu możliwych interpretacji. To zadanie, która artystka stawia przed odbiorcą w każdym swoim obrazie.
Interpretacja obrazu zależy od indywidualnych doświadczeń oraz wrażliwości odbiorcy. Wybrana wersja będzie równocześnie podpowiedzią. Dowiemy się czegoś o sobie, o własnej sytuacji. Dowiemy się, czy jak Odyseusz jesteśmy w drodze do "domu", czy może dźwigamy jakiś ciężar. Może musimy pokonać symboliczne siły, które jak Scylla i Charybda, dwa mityczne morskie potwory stoją na naszej drodze. Ciemne formy na niebie mogą potwierdzać taką interpretację. A może błękitne i różowe łąki to po prostu otaczające nas pogodne niebo i kwieciste łąki?
Tytuł obrazu "Odyseja", nawiązuje do słynnego poematu Homera, opowiadającego o długiej i pełnej przygód podróży Odyseusza do domu. W kontekście dzieła Wąsowskiej, tytuł ten może odnosić się zarówno do wewnętrznej podróży bohaterki obrazu, jak i do uniwersalnej ludzkiej kondycji, charakteryzującej się poszukiwaniem sensu życia i własnego miejsca w świecie.
Można w nim dopatrywać się odniesień do następujących tematów:
Izolacja i samotność: Postać kobiety, stojąca samotnie w środku obrazu, może symbolizować uczucie odcięcia od innych ludzi i świata.
Poszukiwanie tożsamości: Zatrzymana w czasie sylwetka kobiety może być interpretowana jako moment refleksji nad własnym życiem i poszukiwania odpowiedzi na pytanie: kim jestem?
Przemijanie czasu: Intensywne kolory i dynamiczne tło obrazu mogą sugerować upływ czasu, który nieubłaganie niesie ze sobą zmiany.
Walka ze złem: Ciemne formy na niebie mogą symbolizować siły zła, z którymi bohaterka musi się zmierzyć.
Obraz "Odyseja" Beaty Wąsowskiej to dzieło, które pozostawia w widzu głębokie wrażenie. Jego siła tkwi w uniwersalności przekazu, który wykracza poza ramy konkretnej historii. To obraz, który zaprasza do dialogu, prowokuje do myślenia i skłania do refleksji nad własnym życiem.
Obraz jest dostępny w Bator Art Gallery (Szczyrk, Sopot)
